Prolog

 CZYTASZ? SKOMENTUJ :)

Kim byli dla ciebie rodzice?

Kim dla mnie byli? Wszystkim co miałam. To byli do jasnej cholery moi rodziciele, więc po co to pytanie? Gdyby nie moja mama nie istniałabym. Gdyby nie mój tata nie istniałabym. Byłam bym w prawdzie mówiąc nikim. Oni żyli dla mnie, a ja dla nich. Wspierali mnie, aż do samego końca. Próbowali mi dogodzić na każdy sposób i być w każdej chwili, bo do cholery oni mnie kochali, a ja kochałam ich.

- Osobami, które mnie wspierały w każdej chwili  - Odpowiedziałam beznamiętnie.

Co czujesz po wypadku?

Jak mam się do cholery czuć? Straciłam rodziców, których już  nie zobaczę. Którym nigdy nie opowiem co zdarzyło w szkole, jaki test oblałam, czy mam chłopaka, dlaczego jestem smutna.  
A co najważniejsze, ja nigdy ich nie zobaczę, chyba, że w niebie. O ile w ogóle istnieje.

- Ból, przeszywający ból - Wybełkotałam, gdy moje ręce zaczeły się pocić.

Boisz się wyprowadzki? 

Boję się i to bardzo. Nigdy bym nie pomyślała, że wyjadę zagranicę, ale też nigdy nie wyobrażałam, że oni tak szybko mnie opuszczą bez żadnego pożegnania. W tym miesiącu z tego powodu chcę mi się płakać, ale o wiele mniej niż z tej drugiej przyczyny.
Tęsknie za wami...

- Nie bardzo - Próbowałam nie wydobyć, ani jednej łzy tęsknoty.

Dziękuje, możesz już opuścić gabinet. Do widzenia.

_________________________________________________
Jak wam się podoba? Napiszcie mi tylko czy mam dodać pierwszy rozdział...Liczę na komenatrze - @ohmystylers